Aleksandros Papadiamandis (1851–1911) uważany jest przez wielu literaturoznawców za najwybitniejszego prozaika, jakiego wydała Grecja nowożytna. Określenia takie jak „święty literatury nowogreckiej” czy „grecki Dostojewski” podkreślają charakterystyczne cechy jego pisarstwa. Autor ponad 160 nowel, opowiadań, szkiców i obrazków odtwarza życie prostych ludzi, jakich znał osobiście na rodzinnej wyspie Skiatos i w ubogich dzielnicach Aten, czerpie z rodzimych tradycji Grecji od antyku po dziedzictwo Bizancjum i prawosławia, jednocześnie zaś twórczo posługuje się awangardowymi technikami narracyjnymi wielkiej literatury światowej.

Szczegółowe i precyzyjne opisy tradycyjnych metod budowy statków skiatyckich, faz wypieku chleba, etapów produkcji wina czy funkcjonowania tłoczni oliwy, odtwarzanie obyczajów świątecznych, ślubnych, pogrzebowych, porządku nabożeństwa, czynności liturgicznych itp. czynią z opowiadań Papadiamandisa bezcenne źródło dla historyka, etnografa, socjologa, badacza mentalności wiejskiej czy adepta studiów genderowych.  „Deszyfracja” jego tekstu odkrywa przed literaturoznawcą oryginalnego pisarza nowatora. Tak w ówczesnej Grecji nie pisał nikt, a na niektóre zabiegi stylizacyjne odważą się w Europie dopiero następne pokolenia.

Tom X: Opowieści wyspy Skiatos, Aleksandros Papadiamandis