Biogram

Ur. 1959 w Warszawie. Profesor UW na Wydziale Artes Liberales, w Komisji Speculum Byzantinum. Historyk sztuki, teolog, biskup pomocniczy warszawski. Zajmuje się historią sztuki i tradycji bizantyńskiej, ikonografią chrześcijańską, teologią porównawczą katolicko-prawosławną, teologią kultury. Prowadzi wraz z dr Iriną Tatarovą seminarium doktoranckie Speculum Byzantinum.

Studia historii sztuki 1978-1982 w Akademii Teologii Katolickiej; studia filozoficzno-teologiczne 1982-1987 w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Doktorat 1993 na ATK (Missa in arte polona. Ikonografia mszy świętej w średniowiecznej i nowożytnej sztuce polskiej, promotor: ks. Janusz St. Pasierb); habilitacja 2002 na UKSW (Ukraińskie i białoruskie ikony świąteczne w dawnej Rzeczypospolitej. Problem kanonu). W latach 1992-2010 wykładowca Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Instytucie Historii Sztuki, 2005-2010 kierownik Katedry Historii Kultury Chrześcijańskiego Wschodu. Od 2004 roku wykłada teologię i historię sztuki bizantytńskiej w Studium Chrześcijańskiego Wschodu w Warszawie. W latach 2003-2010 współredaktor – wraz z Waldemarem Delugą – czasopisma Series Byzantina. Studies on Byzantine and Postbyzantine Art. Od 2016 przewodniczący Rady ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego Konferencji Episkopatu Polski. Od 2010 profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Autor 6 książek i ponad 160 artykułów naukowych i recenzji z zakresu sztuki i tradycji bizantyńskiej, sztuki cerkiewnej w Rzeczpospolitej, ikonografii bizantyńsko-ruskiej i zachodniej, badań porównawczych kultury chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu, związków kultury i teologii, sztuki i liturgii, teologii sztuki, teologii ikony.

Nagrody:

1. Nagroda roku 1999 Fundacji im. Ks. Janusza St. Pasierba za trzy publikacje z zakresu historii sztuki: książkę „Missa in arte polona”, artykuł „Ars longa – ars aeterna” oraz kontynuację i redakcję książki „Polonica artystyczne w zbiorach watykańskich” zainicjowaną i prowadzoną przez ks. Janusza St. Pasierba aż do jego śmierci.
2. Nagroda roku 2000 Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków „Conservator Ecclesiae” za książkę „Polonika artystyczne w zbiorach watykańskich” oraz za zasługi dla ochrony sztuki sakralnej.
3. Nagroda roku 2002 „Przeglądu Wschodniego” w kategorii autorów krajowych za książkę „Ukraińskie i białoruskie ikony świąteczne w dawnej Rzeczypospolitej”.
4. Wyróżnienie specjalne Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w konkursie na najlepszą książkę akademicką roku 2007 za album „W kręgu arcydzieł. Zbiory sztuki w Polsce” (praca zbiorowa, red. Anna Lewicka-Morawska, wydawnictwo Arkady 2007).
5. Nagroda Edukacja XXI (23. Targi Książki Edukacyjnej, Warszawa, marzec 2008) za album „W kręgu arcydzieł. Zbiory sztuki w Polsce”.
6. Nagroda główna XVII Wrocławskich Promocji Dobrych Książek „Pióro Fredry 2008” za książkę „Ikony w Polsce. Od średniowiecza do współczesności”.
7. Wyróżnienie „Książka Miesiąca” oraz „Książka Roku 2008” Magazynu Literackiego „Książki” za książkę „Ikony w Polsce. Od średniowiecza do współczesności”.
8. Nagroda Stowarzyszenia Wydawców Katolickich – Feniks „Pro Autore” 2009 za książkę „Ikony w Polsce. Od średniowiecza do współczesności”.

Zainteresowania pozanaukowe są przedłużeniem naukowych: wyprawy na obszary cywilizacji wschodniego chrześcijaństwa, poza tym turystyka, muzyka klasyczna i Norwid.

Publikacje