Książka pokazuje bogactwo leksykalne zanikającej na naszych oczach polszczyzny na Brasławszczyźnie, przede wszystkim wyrazy „osobliwe”, a więc archaizmy i regionanalizmy (mocno, cokolek, inakszy, piekć, żywioła), zapożyczenia z białoruskiego (bałbotać, ci, ciekun, cieplica, drenny, harutnik, jarmo, kubelnik), z litewskiego (ajer, cinciel, dumbla, gakty, kiebl, kimsa, prokort), rosyjskiego (czaj, pacan, posyłka, sotka, trudodzień). Związek z językiem ogólnopolskim dokumentują rodzime odpowiedniki tych wyrazów, również będące w użyciu, a także zestawienia liczbowe użycia wybranych par wyrazowych (np. toże ~ też) w tekstach. „Hasła rzeczowe” informują szerzej o życiu wiejskim, chorobach i ich leczeniu, o zwyczajach i wierzeniach, o życiu religijnym i prześladowaniach Kościoła, o wywózkach na Sybir i ciężkim życiu kołchozowym.

Książka jest przeznaczona dla miłośników polszczyzny i regionu, może zainteresować nie tylko językoznawców, ale też socjologów i historyków. Stanowi ona hołd dla tych, którzy strzegli swej mowy i przekazywali ją dzieciom.