Teksty Wacheniusa reprezentują niezwykle interesujący przykład protestanckiego piśmiennictwa śląskiego. Zapotrzebowanie na literaturę religijną polskojęzycznej ludności ewangelickiej na Śląsku do połowy wieku XVII zaspokajane było przez druki napływające z obszaru Rzeczypospolitej. Twórczość rodzima skupiała się zaś na opracowaniach wspomagających religijne życie domowe. Można pokusić się o stwierdzenie, iż właśnie „domowa” książka będzie charakterystyczna dla polskiego piśmiennictwa protestanckiego na Śląsku tego okresu. Taki charakter miały również wspomniane utwory Wacheniusa należące do nurtu tzw. „pasterstwa domowego”. Pełniły one wszechstronną rolę, będąc jednocześnie elementarzem, katechizmem z wyjaśnieniami prawd wiary, modlitewnikiem, śpiewnikiem oraz traktatem polemicznym uzasadniającym na podstawie wersetów Biblii „czysty”, tj. pozbawiony obrazów i widzialnych wizerunków, kult chrześcijański.

Publikacja powstała jako wynik prac realizowanych w Uniwersytecie Śląskim w Katowicach oraz Uniwersytecie Opolskim, a koordynowanych przez Komisję do Badań nad Reformacją w Polsce i Europie Środkowo-Wschodniej Instytutu Badań Interdyscyplinarnych „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego.