Język Łemków od lat cieszy się wielkim zainteresowaniem. W Polsce brakowało dotąd obszernego słownika, który pokazywałby nie tylko same wyrazy, ale także przykłady ich użycia. Niniejszy słownik dodatkowo przynosi także informacje o tradycyjnych przedmiotach czy zwyczajach, np. o młyncu ‘żarnach’, o budowie chyży ‘chałupy’, o tym kiedy się jadło śnidania, a kiedy obid, kiedy dawano meryndziu, o uprawie roli – co to była caryna, a co tołoka, kiedy koszono na wałky, a kiedy na ścius, o rzucaniu uroków (wroky, z oczy) i ich „odrabianiu”. Opisuje zabawy (młyn, korowiarka, poczta i in.), które miały miejsce zwykle na weczirkach ‘wieczornicach’. W Słowniku pojawiają się także wyrazy dotychczas nienotowane, np. koromandżija ‘wielki kłopot, zawracanie głowy’, sułepka ‘rodzaj dzieży’.