Prof. dr. hab. Zofia Ratajczak:
„Warto przybliżyć postać Wacława Sieroszewskiego, utrwalając wizerunek i dzieło pionierskie, pokazujące, że nawet w warunkach zniewolenia, jakim było zesłanie, można służyć swoją wiedzą i doświadczeniem innym zniewolonym ludom. Więzi Sieroszewskiego zaciągnięte przed wiekiem okazały się wciąż żywe. Działania pozytywne zawsze sprzyjają budowie prawdziwej przyjaźni… Gorąco polecam jej wydanie”.

Prof. dr hab. Ewa Nowicka-Rusek:
„Monografia, która jest odkrywczą próbą analizy pisarstwa Wacława Sieroszewskiego dotyczące jakuckiej kultury z punktu widzenia współczesnego Sacha, naukowca. Znajdujemy w niej prezentację obrazu przemian kulturowych trwającego ponad dwa wieki w społeczności Jakutów. Na tym tle ukazana zostaje rola, jaką dzieło Sieroszewskiego odgrywało w podtrzymywaniu samowiedzy kulturowej kolejnych pokoleń Jakutów, jak uczestniczyło w otwarciu dyskursów tożsamościowych. Autorka pokazuje też jaki wpływ miała kultura Sacha na twórczość polskiego pisarza”.

„Zasługą autorki jest odczytanie znaczeń „faktów etnograficznych”, których do tej pory tak wyraźnie w twórczości Wacława Sieroszewskiego nie dostrzegano. Badaczka wskazuje liczne tropy, których w dziele Sieroszewskiego nie dałoby się dostrzec bez refleksyjnego spojrzenia na nie z perspektywy kultury Jakutów, a więc z „autochtonicznego” punktu widzenia, który wyznacza ramy monografii Takasaevej”.