Pierwszy z zamieszczonych w tym tomie nowo odkrytych tekstów wielkiego uczonego -autobiografia, adresowana do dzieci i spisana już po opuszczeniu Rosji i podjęciu przez Zielińskiego pracy na Uniwersytecie Warszawskim - to najobszerniejsze przedstawienie jego życia oraz pracy naukowej i nauczycielskiej do roku 1924, a zarazem znakomite źródło do poznania epoki. Tekst drugi to dziennik prowadzony przez Zielińskiego w ostatnich latach życia, które stary i schorowany uczony spędził u syna Feliksa w bawarskiej miejscowości Schondorf. Oba te niezwykłe źródła, odnalezione – pierwsze w Japonii, u tamtejszych potomków uczonego, drugie w petersburskim Archiwum Rosyjskiej Akademii Nauk - docierają do rąk Czytelnika już po śmierci ich odkrywczyni i edytorki, dr Hanny Geremek, która, zafascynowana osobowością i dokonaniami Zielińskiego, z pasją i poświęceniem zabiegała o przywrócenie polskiej kulturze tej niezwykłej postaci.