Taniec w różnych formach, w tym tradycyjnych, towarzyszy życiu Greków i Greczynek w zadziwiająco silnym stopniu. Grecy i Greczynki wynajdują liczne okazje, by tańczyć, bez względu na wiek, status społeczny czy umiejętności taneczne. Tańce popularne są głównie podczas uroczystości rodzinnych, takich jak chrzciny czy wesela, i na dorocznych świętach, takich jak odpusty (panijiria), oraz w karnawale. Chociaż sam taniec stracił praktycznie całkowicie wymiar rytualny, a także niektóre z funkcji społecznych (np. w pewnym stopniu osłabł aspekt ustalania statusu wewnątrz grupy), jest wciąż bardzo ważny jako czynność rekreacyjna i wzmacniająca więzi rodzinne, sąsiedzkie czy lokalne. Zebraliśmy setki świadectw, które opisują lub ukazują tańce z przedmiotami i ich kontekst w różnym czasie i przestrzeni, a także opisy działań towarzyszących — jako że przedmioty pojawiają się nie tylko w tańcu sensu stricte (definiowanym jako ustrukturyzowany ruch ciała), ale grają ważną rolę w działaniach poprzedzających taniec, towarzyszących mu i mieszających się z nim (takich jak przygotowanie do tańca czy radowanie się, jak to możemy zaobserwować np. w przypadku parad karnawałowych).

Książka Przedmioty w tradycyjnym tańcu greckim. Rozpoznania, ustalenia, konteksty pod redakcją Przemysława Kordosa i Hanny Raszewskiej-Kursy stanowi bardzo interesujący i wszechstronny zbiór artykułów poświęconych fenomenowi przedmiotów tak obficie występujących w tradycyjnych tańcach greckich. Dotychczas brak było tak wszechstronnego omówienia tego zagadnienia, wzmiankowanego jedynie w dotychczasowych pracach dokumentujących i interpretujących poszczególne gatunki tańców greckich. Bardzo aktualnie określona i omówiona metodologia oraz metodyka podjętej problematyki sprawia, że praca ta stanowić musi interesującą pozycję dla osób zajmujących się tańcem. Jednak ze względu na fakt, że praca ta łączy perspektywę choreologiczną, etnograficzną, kulturoznawczą i antropologiczną, grono czytelników powinno być szersze.