„Książka przedstawia generalny problem – zmianę w sposobach przejęcia dziedzictwa antycznego w romantyzmie – jako temat dyskursu kultury europejskiej, który się toczył w filozofii, krytyce, literaturze epoki. Łączy wiele dyscyplin: badania historycznoliterackie i komparatystykę; generalny pomysł wywodzi się z historii idei. Skrótowo mówiąc, chodzi o przemianę antyku ze wzoru estetycznego i repertuaru tematów w tradycję w nowożytnym rozumieniu (…).

Praca podejmuje temat ważny właśnie teraz. Wskazuje, jak przemyślenie tradycji antycznej organizuje dyskurs, który myślowo jednoczy tworzącą się w wieku XIX Europę narodów. Ukazuje «jedność w wielości» kultury i chwyta jej dynamikę”.