XV-wieczna kronika Leoncjusza Machierasa Wykład o słodkiej ziemi Cypru Cronaca, to jest Kroniką, zwany to bez wątpienia najwybitniejsze dzieło kronikarstwa greckiego średniowiecza. Stanowi główne źródło do dziejów Cypru po opanowaniu go przez frankońskich krzyżowców, a zarazem pomnik żywej potocznej greki cypryjskiej wieków średnich. Kronika obejmuje 1131 lat dziejów Cypru: od odnalezienia Prawdziwego Krzyża przez świętą Helenę w 327 roku, aż po schyłek panowania Franków na wyspie – śmierć króla Jana II w 1458 roku.

Autor kroniki był rodowitym greckojęzycznym Cypryjczykiem, a zarazem dworzaninem frankońskim. Czytając kronikę, odnosi się wrażenie, jakby autor dokumentował proces powolnego tworzenia się na Cyprze społeczeństwa frankocypryjskiego, obejmującego zwłaszcza średnią (mieszczańską) warstwę społeczną wyspiarzy – tubylców i przybyszów, których więcej zaczyna z czasem łączyć niż dzielić. Posługują się oni przynajmniej dwoma językami, uczęszczają do greckich bądź łacińskich kościołów i zapewne nie są świadomi problemu „podwójnej lojalności”.